அவளுடைய பிறந்தநாளுக்கு அவளை அழைத்து வாழ்த்துச்சொல்ல வேண்டும், அதை சொல்லும் பொழுது அவளிடம் வெளிப்படும் அதிர்வுகளை அவன் அந்த தொலைபேசிவழியாக உணரவேண்டும்; அவளுடைய குரலில் அந்த "Thank You sir" அவன் காதுகளை தொட வேண்டும். இதற்காகவே அவளை அழைத்துவாழ்த்துச் சொல்ல…

அவனுக்கு அவள் நிலா தான். எப்போதும், அவர்கள் இருவருக்கும் இடையில் அத்தனை பெரிய தூரம் இருக்கவே தான் செய்தது. வீராவிற்கு இது இப்படியே தொடர்ந்தாலும் போதும். ஆனால், அப்படியே தொடருமா? என்கிற சந்தேகமும் பயமும் அவனுள் எப்போதும் இருந்து கொண்டே இருந்தது.

கடவுளிடம் நாம் பேசிக்கொண்டே இருப்போம், அவர் நமக்கு நேரடியான பதில்களை தருவதில்லை. வீராவிடம் மீண்டும் பேச ஆரம்பித்த பின் எல்லா நேரங்களிலும் ஷாரா வீராவிற்கு பதில் அனுப்பியதில்லை, சில நேரங்களில் அவன் கேள்விகளுக்கு அவள் அளிக்கும் பதில்களும் கூட புதிர்களாவே இருந்திருக்கின்றது.…

அந்த வருடத்தின் அக்டோபர் மாதம். ஓரிரு தினங்களில் வரப்போகும் தீபாவளியை எதிர்நோக்கி எல்லோரும் உற்சாகமாக இருந்தார்கள்.ஆனால், வீராவின் மனதில்,வரப்போகும் தீபாவளியை நினைத்து பெரிய எதிர்பார்ப்போ உற்சாகமோ ஒன்றும் இருந்திருக்கவில்லை.அவன் அந்த நெற்றியை வரைந்து முடித்தவுடன் கண்களை வரைந்துவிட்டான். அவ்வளவு தான்! அவ்வளவே…